Εκεί που έγραφα στο σημειωματάριο μου, αυτό με το λεκιασμένο εξώφυλλο, από τους συνεχείς αυνανισμούς (επιστημονική λέξη για το γνωστό “τον παίζω ασύστολα”), στο γνωστό καφέ της Βενιζέλου, χαζεύοντας από το τζάμι και ρουφώντας αρειμανίως το ένα γαμημένο τσιγάρο μετά το άλλο, πέρασε ένα γκομενάκι με ένα μωβ μίνι απ’ έξω που έκανε το στόμα μου να κρεμάσει.
Μου θύμισε τη Χρύσα, εκείνη τη σαραντάρα συνάδελφο που είχα κάποτε στην επαρχία, που ρουφούσε το καβλί μου με τέτοιο ζήλο, σαν να έπινε τον τελευταίο φραπέ της ζωής της. Κι έτσι θυμήθηκα τη Χρύσα την υπ’ αριθμό ένα ιστορία αυτού του καταλόγου, που ελπίζω να μείνει στην
ιστορία του μπλογκοτόπου, σαν την κατάθεση ενός ανθρώπου που πεθαίνει… Όχι από το πολύ ποτό ή τσιγάρο ή άλλες τέτοιες συνηθισμένες σιχαμερές εξαρτήσεις. Ενός καυλιάρη που πεθαίνει από το πολύ σεξ και την ατελείωτη καύλα που έχει καταρρακώσει, σαν τη χειρότερη μορφή καλπάζοντος καρκίνου, όλα του τα κύτταρα. Απ’ την κορφή ως τ’ ….αρχίδια!
Κι όμως παρόλο που το θεογκομενάκι με το μωβ ανοιξιάτικο μίνι (πως γίνεται μόλις ζεστάνει λίγο ο καιρός όλες να τα πετάνε έξω, γκομενάρες και μπάζα…) να μου έφερε στο μυαλό τη Χρύσα που σας έλεγα (βλέπε 1ο post), μια σχετικά πρόσφατη καυλιάρικη ιστορία, αυτό το γαμωιστολόγιο πρέπει να σεβαστεί το βιογραφικό του ερωτύλου δημιουργού του και να πει τα καθέκαστα από την αρχή, από τα πρώτα χρόνια του άκρατου αυνανισμού και πρώτων χαμουρεμάτων 25 έτη και βάλε πριν…
Ένα βράδυ λοιπόν, 25 και βάλε χρονάκια πριν (το ‘παμε αυτό!), ξαπλωμένος στο κρεβάτι έχοντας αϋπνίες κι αφού είχα τελειώσει όλες τις μαθητικές μου υποχρεώσεις, έχοντας πλύνει και τα δοντάκια μου για να μη φωνάζει η μαμά, χάιδευα το πουλί μου πάνω από την πιτζάμα. Είχα ακούσει συμμαθητές μου να μιλούν λέγοντας πως “τράβηξαν μαλακία”, αλλά δεν είχα διαπιστώσει… “ιδίοις χέροις” τι σκατά σήμαινε αυτή η φράση, ούτε φυσικά τολμούσα να τους ρωτήσω. Πάλι καλά που αντιλήφθηκα πως η όλη φάση είχε σχέση με τον πούτσο, ήμουν έξυπνο παιδάκι αν και καχεκτικό πρώτης γυμνασίου. Εκεί που χαϊδευόμουν και για ακόμη μία φορά το καυλάκι μου σκλήρυνε, έβαλα το χέρι μέσα στο εσώρουχο και άρχισα να το μαλάζω μάλλον άκομψα. Εάν ο πούτσος μου είχε φωνή θα μου είχε ρίξει τρελά μπινελίκια ή θα είχε σηκωθεί να φύγει χωρίς αλλαγή φύλου..! Έπιανα το πετσάκι, αλλά δεν το τραβούσα κάτω από το πουτσοκέφαλο (βάλανος και μαλακισμένες επιστημονικές ορολογίες), με πονούσε και φοβόμουν να μην κάνω καμιά ζημιά. Άντε να εξηγήσω μετά στη μάνα και στον πατέρα, που πονάω και πως το επάθα… (συνεχίζεται καυλιάρηδες, πάω να τον παίξω.. οι αναμνήσεις φέρνουν σηκωμάρες!)
Το ζουλούσα, λοιπόν, το καυλάκι μου γλυκά και… τρυφερά μέχρι που σε λίγο άρχισα να νιώθω μια έντονη φαγούρα εκεί κάτω, σαν να μου έρχεται κατούρημα χωρίς… κάτουρο! Αν και ευχάριστη αίσθηση τρόμαξα λίγο να πω τη γαμημένη αλήθεια. Όμως ως θαρραλέος και περίεργος πιτσιρικάς συνέχισα το καινούριο μου παιχνίδι με ένταση μέχρι που η ανατριχίλα έφτασε μέχρι την κορφή του κεφαλιού (του πάνω εννοώ..). Κρατήθηκα να μη τσιρίξω από την ευχαρίστηση και νόμισα πως κατουρήθηκα πάνω μου. Προς στιγμή πανικοβλήθηκα, έχει πλάκα να έβρεξα τις πιτζάμες και τα σεντόνια. Χάιδεψα διστακτικά το πουλί και τα αρχίδια μου, διαπιστώνοντας πως οι λιγοστές σγουρές τριχούλες μου ήταν στεγνές. Ώστε αυτό είναι “τραβάω μαλακία”: κατουράς χωρίς να κατουράς, αλλά νιώθεις το ίδιο ξαλαφρωμένος.
Το φαντάζεστε αγαπητοί μου καυλιάρηδες αναγνώστες; Είχα χύσει χωρίς ζουμιά και ήμουν πανευτυχής, έτσι νόμισα πως ήταν το να “μαλακίζομαι”. Πήγα να συνεχίσω την προσπάθεια αλλά στάθηκε αδύνατο. Ο πούτσος μου με… γαργαλούσε τόσο πολύ που δεν μπορούσα καν να τον αγγίξω. “Εντάξει” σκέφτηκα. Ένα τράβηγμα τη βραδιά θα ήταν αρκετό. Άντε καληνύχτα και καλές μας καύλες.
Την επόμενη η διαδικασία επαναλήφθηκε στην τουαλέτα του σχολείου. Όμως από το άγχος μήπως δεν προλάβω στο μικρό χρόνο του διαλείμματος δεν κατάφερα τίποτα. Τον βάρεσα, τον βάρεσα, αλλά… κατούρημα δε μου ήρθε. Ο θρίαμβος επήλθε το βράδυ, όπου επιτέλους διαπίστωσα πως το να χύνεις σημαίνει πως ο πούτσος εκκρίνει (φτύνει…) ένα γαλακτώδες – κολλώδες ασπριδερό υγρό που λέγεται σπέρμα, χύσι, ψωλόχυμα και όλα τα παρελκόμενα…. Αν και το σλιπάκι λεκιάστηκε η μαμά δεν κατάλαβε τίποτα….
Επιτέλους μπήκα στον “κόσμο των μεγάλων”, είμαι άνδρας και χύνω!!!